Zoals gewoonlijk – en uit onverwachte hoek – heb ik weer veel teveel plantjes waaronder van pompoen. In plaats van de planten te laten kruipen, ga ik ze dit jaar laten klimmen. Dat betekent dat ik op mijn vruchtbedden op 1 m² dus 4 pompoenen kan laten klimmen. Telkens één plant op de hoeken. Natuurlijk gebruik ik enkel de kleinere pompoen-rassen zoals Uchiki Kuri, Sweet Dumpling en ook een Butternut. Mijn alligator pompoen… die kan zelfs niet eens klimmen. Blijft een struikje gelijk de courgette.
Kunnen ze echt klimmen? Wees maar zeker. Ik heb al genoeg verhalen gehoord en foto’s gezien van pompoenen die in bomen klimmen of aan andere constructies! Hetzelfde geldt voor onder andere watermeloen en klimcourgette (ook wel muskaatcourgette genoemd).
Uit een aantal verweerde paletten heb ik het volgende gemaakt:
Tegen dit “rek” komen nog wat bamboe stokken, voor de hechtranken, en bovenop ga ik nog een stukje tuindraad vastmaken. Of misschien hang ik gewoon de restant van de rol erover… 🙂 voor de rest twijfel ik of er geen extra lat hier en daar weg moet, voor wat extra zonlicht. We zien wel.
Op de plaats van de stellage (foto) komt nog een nieuw verhoogd bed. Met schaamrood op de wangen ga ik zeggen: we hebben niet genoeg plaats voor onze kolen vanwege enkele veranderingen in de planning (van buitenaf 😉 kuch). Goed, we hebben nog wat hout over van buurman Kris. Deze keer moeten we wel zorgen voor genoeg “bodem bescherming” zoals karton. Het stikt er van de klimmende winde wortels en heermoes. Om de rand rond de verhoogde bak leggen we nog wat improvisatorisch plastiek (van de oude serre) om de kruipende wortels en onkruiden tegen te gaan.
Op de foto boven, zie je linksonder 6 tomaten planten staan. Allemaal staan ze vrij dicht op elkaar en dat is de bedoeling. In theorie (James wong) mogen ze gerust 20cm van elkaar staan, zolang we ze maar één tros tomaten laten groeien. Die trossen zouden (zelfs in de buitenlucht) dubbel zo dik moeten worden, sneller afrijpen en minder last van schimmel krijgen!
Om de vergelijking te kunnen maken tussen de theorie en praktijk, staan er rechts-achter een 4-tal controle planten op “normale” afstand. Die ga ik ongeveer 3 à 4 trossen laten krijgen; als ze het uithouden tenminste.
De ouders hebben iets met aardappelen(correctie: François heeft iets met aardappelen, niet? 😉 ). Eerder had ik al vermeld dat ik roze en paarse aardappels (Andes soorten) heb “gechit” (Engelse term: voorkiemen). Daarnaast komen hun eigen (meegebrachte) aardappelen (Charlotte dacht ik?) en – omdat ze zo lekker zijn – Corne de gatte. Eigenlijk lompe en ambetante aardappelen om te schillen (net na de oogst helemaal niet nodig btw!), maar oh zo lekker!
De klimrekken voor de komkommers en watermeloen zijn ook in orde. De serre staat propvol. Ok, er kan nog wat basilicum en citroengras bij 🙂
De uitgelopen aardbei planten zijn volop aan het groeien en staan al mooi in bloem. Nog even geduld en dan kan mijn prutske (dochter) weer volop aardbeien eten. De jongste zoon begint ze eindelijk ook te eten. Gene simpele eter qua voeding!
De appelaar – Arkmene – een fris-zoete appel, staat mooi in bloem. De eerste echte appeloogst dit jaar? Hopelijk.
Mijn oog viel op een bizar plantje in het veld waar niks groeit behalve de onkruidgrassen. Bij nadere inspectie zie ik dat een zaailing – of was het misschien een oude plant van vroeger (?) – lustig aan het groeien is. Goed om te weten. Ik ga er toch wat meer zorg aan besteden want dit jaar ga ik geen selder zetten.
Bon, nu is het tijd om te sporten, dan wordt de BBQ gekuist, worden de bamboe stokken voor de staakbonen ietsje verlengd en wordt het tijd om nog eens het gras af te rijden. So much work! 😉 Gelukkig maken de ambtenaren de brug en ik profiteer daarvan 😀
Jans moestuin 